Biżuteria Srebrna

Srebro jest pięknym metalem szlachetnym, które swoje zastosowanie ma przede wszystkim w jubilerstwie.

Przemysł ten pokochał srebro przede wszystkim dzięki jego właściwościom. Jest ono kowalne i ciągliwe, co pozwala jubilerom tworzyć wyjątkowe dzieła. Poza tym łatwo można je polerować, a samo w sobie zachwyca lśniącym blaskiem. Nie tylko pasuje do każdej kreacji, ale także świetnie łączy się z brylantami, cyrkoniami i innymi kamieniami szlachetnymi, które przecież są najlepszą ozdobą każdej kobiety. Srebro jest białym, miękkim metalem o pięknym metalicznym połysku i niezwykłej łatwości polerowania. Do wytwarzania przedmiotów jubilerskich używa się go łącznie z miedzią. Najczęściej wyroby jubilerskie wykonywane są ze srebra próby 925 czyli stopu zawierającego 92.5% czystego srebra. Związki srebra są toksyczne dla bakterii, wirusów i grzybów. Działanie bakteriobójcze srebra nie jest jeszcze w pełni wyjaśnione.
Biżuteria srebrna to pełen wachlarz wyrobów jubilerskich. W naszej ofercie czeka na Państwa ogromny wybór łańcuszków, zawieszek, pierścionków, kolczyków, bransoletek wykonanych zarówno z samego srebra, jak i połączonych z najróżniejszymi kamieniami szlachetnymi (m.in. cyrkonie, turkusy, koral, szmaragdy, szafiry, ametyst i wiele innych).

Historia Srebra

Srebro jest jednym z najwcześniej używanych przez ludzkość metali, który od wieków fascynuje ludzi. Przynosiło bogactwo, ale paradoksalnie bywało też przekleństwem. Odgrywa doniosłą rolę, gdyż od tysięcy lat było i jest jednym z mierników wartości oraz zamożności. Piękny srebrny przedmiot znaleziono już w grobowcu kultury chaldejskiej (ok. 4000 lat przed Chrystusem). Srebrne ozdoby należą jednak do wyjątków w grobowcach faraonów. W Starym Testamencie z kolei znajduje się wzmianka, w której - by określić bogactwo Abrahama - mówi się, że posiadał wielkie ilości srebra. Egipcjanie, Fenicjanie i Kartagińczycy wydobywali srebronośne rudy w wielu miejscach Azji Mniejszej i w Afryce, Rzymianie - w Hiszpanii, Grecy - u siebie, w Attyce. Konkwistadorzy hiszpańscy po odkryciu Ameryki zrabowali tam z początkiem XVI w. olbrzymie ilości srebra i przywieźli je do Europy. W połowie XIX w. niezwykle bogate złoża srebra odkryto w Ameryce; w Meksyku uzyskiwano z jednej tony żył kruszcowych pirytu, argentu czy polibazytu ok. 500 gramów srebra, a nierzadko kilogram. Do obrotu handlowego dostały się wówczas tak wielkie ilości tego szlachetnego metalu, że spowodowało to zaprzestanie używania srebra jako podkładu kruszcowego dla pieniądza we wszystkich prawie państwach świata, czego następstwem była katastrofalna obniżka ceny srebra.

Historia przyozdabiania ciała jest tak stara jak historia człowieka. Pierwsi producenci biżuterii wykonywali ją z muszli (najstarsze do tej pory znalezione elementy biżuterii), kości, zębów oraz kamieni. Biżuteria nie była tylko elementem dekoracyjnym, czy ozdobą, w wielu kulturach przede wszystkim miała znaczenie religijne, symboliczne, czy mistyczne. Służyła jako insygnia władzy i pozycji. Biżuteria ze srebra i złota wyznaczała poziom zamożności osoby która ją nosiła.

Historia biżuterii wiele swych kart poświęca nie tylko kruszcom ale i kamieniom szlachetnym. Kamienie szlachetne od wieków były obiektem pożądania, podziwu i zachwytu. Były znajdowane przypadkowo, zdobywane z trudem albo wydobywane z wnętrza ziemi. Ludzie przeszukiwali żwiry rzeczne i nadmorskie, narażali swe życie podczas wypraw w mało dostępne rejony po to tylko by posiadać cenną biżuterię. To od wieków kamienie szlachetne służyły głównie jako ozdoby i były symbolem władzy i bogactwa.

Perska legenda mówi, że kamienie szlachetne zostały stworzone przez diabła aby wznieść chciwość i pokusy wśród ludzi. Zauważył on wielką miłość jaką Ewa darzyła kolorowe kwiaty i nadał tworom ziemi ich barwy. Istnieje cały szereg legend i podań w których klejnoty odgrywają istotną rolę. Jedna z nich twierdzi, że kamień osadzony w pierwszym pierścieniu pochodził ze skał Kaukazu do których przykuty był Promoeteusz.

Prehistoryczne wykopaliska ujawniły nie tylko srebrne czy złote, miedziane, brązowe bransolety ale również naszyjniki z bursztynu, fluorytu, kryształy górskiego, lapis lazuli czy szmaragdów. Najbardziej cenionymi kamieniami były diamenty i rubiny, to tym kamieniom poświęcony był jeden z poematów indyjskich. Opisywany w nim naszyjnik z rubinów i diamentów miał promieniować światłem gwiazd. Władcy Wschodu lubowali się w zdobieniu swych szat, przedmiotów użytku codziennego kamieniami i klejnotami, które przechowywano w skarbcach. Wzmianki o szlachetnych klejnotach zawiera również Biblia - szaty żydowskich kapłanów miały być bogato zdobione drogocennymi kamieniami. Z kolei Iliada i Odyseja Homera zawiera też opisy kamieni szlachetnych. Ze wszystkich kamieni najbardziej cenione były diamenty i bardzo długo dostępne były jedynie dla władców.

O średniowiecznym kopalnictwie srebra na ziemiach polskich świadczą pozostałości starych kopalń, nazewnictwo miejscowości oraz wysoki poziom dobrze rozwiniętego rzemiosła artystycznego. Najstarszymi zabytkami sztuki jubilerskiej w srebrze są naczynia kościelne. Projektantem wyrobów ze srebra dla krakowskich rzemieślników był sam mistrz Wit Stwosz. W wiekach XV-XVII pracowało też w Polsce na potrzeby dworów królewskich i szlacheckich wielu znanych złotników włoskich, niemieckich francuskich. Najbardziej charakterystycznymi srebrnymi wyrobami polskiej sztuki jubilerskiej - oprócz przedmiotów kultu religijnego - były srebrne pasy i zbroje, ozdoby uprzęży dla koni oraz naczynia stołowe.

O srebrze mówi się, że jest ponadczasowe, ale też - jak żaden z metali szlachetnych - podlega modzie i zmiennym preferencjom nabywców. Jest metalem białym, o pięknym połysku, daje się łatwo polerować do lustrzanej gładkości. Ze względu na swoje walory oraz cenową dostępność - srebro cieszy się uznaniem jako biżuteria (przede wszystkim wyroby projektowane i wykonywane przez znanych mistrzów), przedmioty użytkowe, upominki, nakrycia stołowe itd. Powodzenie mają zwłaszcza wyroby jubilerskie ze srebra gładkiego, czasem pozłacanego lub barwionego, łączone z bursztynem, cyrkonami, koralem, skórą itp.

Srebru przypisywano dużą moc i siłę uzdrawiania (miano na uwadze wodę z zanurzonym srebrem tzw. "srebrną wodę"). Okazało się, iż stare, od wieków znane upodobanie do srebrnych naczyń stołowych, sztućców czy srebrnych monet ma swoje jak najbardziej praktyczne uzasadnienie, co dziś udowodniła nauka. Stwierdzono bowiem, że srebro ma właściwości bakteriobójcze i dezynfekujące. Przykładowo kwiaty w srebrnym wazonie dłużej zachowują świeżość niż w szklanym lub porcelanowym. Na srebrne wyroby jubilerskie panuje na świecie dobra koniunktura, o czym świadczy stale rosnące wydobycie i zużycie tego metalu. Srebro ma bardzo pozytywne oddziaływanie na organizm, gdyż przeciwdziała przedwczesnemu starzeniu, osłabia wzburzenie, wycisza troski.